My Road My Dreams My Life

rowerowy blog

Info

Ten blog rowerowy prowadzi Pixon z miasteczka Łódź Radogoszcz (łódzkie), Polsk. Mam przejechane 109969.38 kilometrów w tym 20590.67 w terenie. Jeżdżę z prędkością średnią 20.92 km/h i się wcale nie chwalę.
Więcej o mnie.

Moje rowery

Cube Attempt 35913 km

Patriotyczny Kross B8 Rio 5823 km

Poison Zyankali 19869 km

Romet - speedy gonzales 26624 km

Author Egoist 2011 11734 km

Wykres roczny

...

Kolarstwo to jedna z najtrudniejszych dyscyplin sportu. Nawet najgorszy kolarz jest wciąź wybitnym sportowcem...

..Nadjeźdzają znienacka. Zawsze cicho, zawsze szybko. Atakują człowieka przyzwyczajonego do zwracania uwagi na odgłsy jezdni. Budzą popłoch, bo dokąd uciekać z ... chodnika.- Rowerzyści

Archiwum bloga

...

Wpisy archiwalne w miesiącu

Czerwiec, 2017

Dystans całkowity:	894.50 km (w terenie 305.50 km; 34.15%)
Czas w ruchu:	26:56
Średnia prędkość:	21.33 km/h
Maksymalna prędkość:	54.70 km/h
Suma podjazdów:	4682 m
Liczba aktywności:	22
Średnio na aktywność:	40.66 km i 2h 41m
Więcej statystyk

Dane wyjazdu:

14.00 km 0.00 km teren

h km/h

Max prędkość:0.00 km/h

Temperatura:

HR max: (%)

HR avg: (%)

Kalorie: (kcal)

Rower:Romet - speedy gonzales

Praca z niespodzianką

Poniedziałek, 12 czerwca 2017 · dodano: 13.06.2017 | Komentarze 0

Niekiedy początkowy pech może przerodzić się w późniejszy fart.

Dziś przed wyjazdem do pracy byłem zmuszony do zmiany dętki. Uwinąłem się z tym szybko...za szybko. Za słabo dokręciłem śruby trzymające koło, przez co duże siły występujące w ostrym kole przekosiły koło, powodując.
a) ocieranie opony o widełki
b) poluzowanie łańcucha i jego ciągłe spadanie.

Do pracy jeszcze daleka droga, rozważanie czy się nie cofnąć, czy jechać dalej. Wybrałem wariant męczarni, uwalonych rąk i ciągłego zakładania łańcucha. Musiałem jednocześnie jechać na tyle asekuracyjnie żeby w kazdej chwili z roweru móc zeskoczyć. Skuteczność hamowania drastycznie spadła.

Jakoś doczłapałem się do pracy. Niestety nie miałem płaskiej "piętnastki"...mowa o kluczu świntuchy! Dlatego powrót jaki mi się rysował to ten spędzony w pociągu. I wiecie co ? Czekając na pociąg pod dachem, nad Łodzią przeszła zawierucha i ulewa. Kiedy wysiadłem na Widzewie już było po wszystkim. A jedynym śladem nawałnicy, były połamane gałęzie i hektolitry wody spływające do studzienek.

Powrót ŁKA, podczas gdy za oknem ulewa © Pixon

Dane wyjazdu:

103.00 km 70.00 km teren

04:40 h 22.07 km/h

Max prędkość:39.60 km/h

Temperatura:

HR max: (%)

HR avg: (%)

Kalorie: (kcal)

Rower:Patriotyczny Kross B8 Rio

Powrót ze Spały

Niedziela, 11 czerwca 2017 · dodano: 13.06.2017 | Komentarze 0

Powrót rowerem do domu z firmowej imprezy integracyjnej był pewny. Jednak dopiero w sobotę wyklarował mi się pomysł pojechania nową, dłuższą trasą. Dawno nie byłem nad zalewem Sulejowskim. Ostatni maraton z 2016 roku, mimo że przejechany z wysoką temperaturą, to utkwił mi bardzo dobrze w pamięci. Chciałem pojechać sobie wokół zalewu, a następnie wrócić do Łodzi z możliwością przejechania przez jak największą ilość lasów, bocznych dróg gruntowych lub innych tego typu dróg prowadzących przez małe zapomniane wsie. Udało się całkiem sprawnie. Do Czarnocina dojechałem drogami pożarowymi przez lasy, częściowo polami, a także przez wspomniane małe wsie. Kolejna część drogi niestety odbyła się już asfaltem. Jednak już w Woli Rakowej wypatrzyłem kolejną opcję zboczenia z ruchliwego asfaltu by zagłębić się w lasy za Wiśniową Górą.

Wyjechałem do Łodzi późno, dopiero około 15.30. Czasu do zmroku mniej niż 6 godzin. Zobaczymy ile uda się zrealizować z zamierzonego planu. Do Smardzewic dojechałem jak po sznurku, tutaj wjechałem na ślad trasy maratonu wokół zalewu sulejowskiego. Spora ilość ludzi i piachu, nawet w dalszych częściach trasy wymagała wzmożonej czujności. Tam gdzie były przejazdy przez strumienie, tym razem na miejscu zastałem sporych rozmiarów rozlewiska, które trzeba było omijać bokiem, lub przechodzić po
przerzuconych konarach drzew.

Ścieżka poprowadzona przy samej linii brzegowej zalewu Sulejowskiego © Pixon
W Sulejowie cisza i spokój, jednak nie na krajówce. Całe szczęście, że szybko z niej zjechałem. Przede mną jedna z bardziej malowniczych części zalewu. Okolice dopływu Lucięży. Pięknie jest! Cieszę się, ze mogłem się pojawić się tutaj o takiej godzinie, znacznie lepszy czas na fotografowanie.

Zalew Sulejowski okolice dopływu Luciąży © Pixon

Zalew Sulejowski okolice dopływu Luciąży © Pixon

Przejazd przez oba mostki zawsze dostarcza dodatkowych porcji wrażeń, w sumie to zapomniałem cyknąć im zdjęcie. Jak widać na mapie, nie mogłem sobie pozwolić na zbyt długą jazdę wzdłuż zachodniego brzegu zalewu. Wszystko przez ten czas. Dlatego już w Barkowicach zacząłem oddalać się pięknymi polnymi drogami.

Pola i łąki koło zalewu © Pixon

Pola i łąki koło zalewu © Pixon

Wytrwale szukałem możliwie jak najwięcej leśnych ścieżek, aż dobrnąłem do asfaltów w Czarnocinie.

Doskonałej jakości asfalt prowadzący z Czarnocina do Brójec © Pixon

Widok na wiatraki wzdłuż miejscowości Dalków © Pixon

Siła wiatru W Dalkowie © Pixon

Eko-Dalków © Pixon

Gdzieś w oddali wieś Wardzyń © Pixon

Wróciłem zmęczony ale i zadowolony.

Stacja przemysłowa na Olechowie © Pixon

Dane wyjazdu:

25.50 km 25.50 km teren

01:58 h 12.97 km/h

Max prędkość:43.90 km/h

Temperatura:

HR max: (%)

HR avg: (%)

Kalorie: (kcal)

Rower:Patriotyczny Kross B8 Rio

Integracyjna wycieczka Camfil Polska

Niedziela, 11 czerwca 2017 · dodano: 13.06.2017 | Komentarze 0

Poprzedni dzień skończył się późnawo, jednak nie na tyle by dzisiaj były jakieś marudzenia co do zaproponowanej przeze mnie wycieczki.
Grupa spora, bo aż 15 osób, zróżnicowana pod względem kondycyjnym, ale z dużym zapałem do jazdy. Dziś jako główny punkt programu wybraliśmy bunkier kolejowy nieopodal Spały w Konewce, a następnie Inowłódz.

Ruszyliśmy ok. 10.30 przez zatłoczoną turystami Spałę. gorzej nie na deptaku we Władysławowie, Międzyzdrojach i Gdańsku razem wziętych! Uff, wydostaliśmy się na obrzeża miasteczka by po kolejnym kilometrze, dwóch stanąć przed monumentalną budowlą z czasów drugiej wojny światowej.

Bunkier kolejowy Konewka © Pixon

Zwiedziliśmy środek, poczytaliśmy i ruszyliśmy w dalszą drogę. Piękny, mało uczęszczany asfalt w otoczeniu kwitnących polnych kwiatów, przyświecającego słoneczka i delikatnego wiatru w plecy. Miodzio!

W drodze do Inowłodza © Pixon

Letnie polne kwiaty © Pixon

Letnie polne kwiaty © Pixon

Po kolejnych dosłownie kilku kilometrach wjechaliśmy długim zjazdem do Inowłodza. Następnie krótki acz kamienisty podjazd kostką i jesteśmy przy kościele św. Idziego.

Inowłodz dziś niestety zamknięta wieża widokowa © Pixon

Nasz zespół w Inowłodzu © Pixon

Panorama ze wzgórza kościelnego na rzekę Pilicę © Pixon

Stąd pojechaliśmy na ruiny zamku w Inowłodzu. Na miejscu, byłem w wielkim szoku jak bardzo zmieniło się to miejsce na przełomie ostatnich kilku lat. Z dziury w ziemi, porośniętej kępami trawy z gdzieniegdzie wystającymi z ziemi resztkami murów powstał/ został odtworzony/zrekonstruowany zamek! Ekstra.

Mury zamkowe, odnowionego z pieniędzy unijnych zamku © Pixon

Mury zamkowe, odnowionego z pieniędzy unijnych zamku © Pixon

Na prawdę fajnie, że łódzkim zaczynają dbać o takie zabytki. Jest to kolejna perełka zaraz po lub przed zamkiem w Besiekierach lub Oporowie.
Powrót taką samą drogą.

Dane wyjazdu:

62.00 km 50.00 km teren

03:16 h 18.98 km/h

Max prędkość:38.20 km/h

Temperatura:

HR max: (%)

HR avg: (%)

Kalorie: (kcal)

Rower:Patriotyczny Kross B8 Rio

Dojazd na integracje

Sobota, 10 czerwca 2017 · dodano: 20.06.2017 | Komentarze 0

Dzisiejszą drogę już jakiś czas ułożyłem sobie na ekranie monitora. Celem było dojechanie do Spały, omijając wszystkie główne drogi, oraz unikając asfaltów jak ognia. Miałobyć jak najwięcej terenu, lasu, pól i łąk. Nie mogło być natomiast żadnego survivalu, gdyż jechałem dzisiaj ze swoim Dyrektorem. Do Koluszek droga była mi znana, z tym małym wyjątkiem, że musiałem jeszcze przed Koluszkami odbić na południe. Świetne się składało, mając mapę, z wytyczonym już wcześniej śladem jechało się bez większych przestojów. Drogi, tak jak wspomniałem, sporo szerokich i utwardzonych leśnych dróg pożarowych, gdzieniegdzie trochę pól i piachu. Całe szczęście ziemia przyjęła ostatnio sporo wody, więc i piachu nie było.

Deszcz wisiał nad nami w powietrzu przez całą drogę. Przez niego mieliśmy zrezygnować z dojazdu na rzecz zabrania się autami. Jednak udało się dojechać do granic Spały, kiedy nastąpiło oberwanie chmury. Na szczęście, ostatnie metry pokonaliśmy sprintem dzięki czemu uniknęliśmy zbytniego zmoczenia.

Dojazd do Spały bocznymi drogami © Pixon

Dziś wcześniej wyszedłem z pracy. Udałem się do CZMP.